Przed wakacjami ogarnia mnie szał zakupów. Zamawiam dość duże ilości książek, które mam nadzieję przeczytać w czasie wolnym. I w końcu nie są to (tylko ;)) kryminały! Rok szkolny jest zbyt wymagający i niestety nie pozwala na ambitne czytelnicze szaleństwo. W zakupowym szale trafiłam na dwie książki autorki, której powieścią zachwyciłam się dość dawno temu.
Najpierw sięgnęłam po zbiór opowiadań Zośki Papużanki. Świat dla ciebie zrobiłem to teksty, których wspólnym elementem jest próba połączenia dwóch egzystencjonalnych postaw - współistnienia i osobności każdego człowieka.
Opowiadaniami Papużanki zaczęłam zachwycać się już na poziomie samego języka. Sposób prowadzenia narracji wymaga od czytelnika koncentracji. Granica między bohaterem a narratorem często się zaciera, zdania budowane jak ciąg myśli biegną czasem przez strony nieprzerwanie i nie podlegają regułom znanej gramatyki. Taki sposób prowadzenia narracji jest wyzwaniem dla czytelnika, ale jednocześnie umożliwia mu wdarcie do kreowanego przez autorkę świata.
Świat dla ciebie zrobiłem dotyka w różny sposób problemu osobności i jednoczesnego współistnienia, jakim podlega każdy człowiek. Podczas lektury pojawiają się w czytelniku pytania o to, czy możliwe jest odczuwanie w ten sam sposób jednej sytuacji, czy człowiek w swoim życiu jest skazany na osobność doznań? Czy dążymy do oddzieloności, czy do połączenia z drugim człowiekiem?
Bohaterowie nie odpowiadają na te pytania. Muszą radzić sobie z sytuacjami, w które zostali wepchnięci. I radzą sobie - oddzielnie, choć czasem w otoczeniu bliskich.
Niewątpliwie opowiadania Zośki Papużanki to lektura należąca do tych, które pozostawiły we mnie ciszę. Pozycja dla tych, którzy szukają w książkach czegoś więcej niż rozrywki.
Zośka Papużanka, Świat dla ciebie zrobiłem, wyd. Znak, Kraków 2017.
